Nooit met twee, minstens met drie

Numquam duo, semper tres is een uitspraak die in het Missiecollege geregeld werd gebruikt als een pater-surveillant op de speelplaats twee leerlingen al te lang met elkaar zag optrekken. Je wist maar nooit welke bijzondere vriendschap (met bijhorende zondige gedachten en handelingen) daaruit kon ontstaan. Hoe groot die angst was vertelt Jos van H (die in 1966 eindexamen deed) in Bewogen verhalen. Herleefd verleden: 'Op een gewone middag voetbalden we op de speelplaats. Zoals wel vaker gebeurde vloog de bal over een twee meter hoge muur waarachter een opslagplaats lag. Doorgaans kregen één of twee leerlingen toestemming om over de muur te klimmen en de bal te gaan zoeken. Dit keer was Jozef T aan de beurt. Omdat hij de bal blijkbaar niet kon vinden, volgde ik hem. Toen de speeltijd ten einde was hadden we de bal nog steeds niet. Onverrichterzake keerden we terug. Pater prefect zag ons over de muur komen. Het was duidelijk dat hij ons verdacht van een bijzondere vriendschap. Hij was er kennelijk van overtuigd dat we van de vrijheid gebruik hadden gemaakt om elkaar te knuffelen. We kregen allebei een flink pak slaag en ik moest achter in de studiezaal naast de surveillant op mijn knieën zitten.'

Huidige speelplaats, nu basisschool Gummaruscollege.