Gregoriaans

Wat ik ongetwijfeld aan mijn Missiecollegejaren te danken heb, is mijn liefde voor het Gregoriaans. Met name voor de gezangen die bij een begrafenis horen. Ik was lange tijd werkzaam in de ouderenzorg, onder meer als hoofd van een afdeling in een verzorgingshuis. Wanneer een bewoner overleed, probeerde ik altijd naar de begrafenis te gaan. Zodoende kende ik alle (toen nog open zijnde) kerken, pastoors en zangkoren van Maastricht. Iedere keer hoopte ik op een prachtig gezongen Dies Irae, Requiem, Absolve en In Paradisum.
Als ongelovige katholiek c.q. katholieke atheïst lijkt het me wel wat: een niet kerkelijke uitvaartdienst in een crematorium waarbij Gregoriaanse begrafenismuziek wordt gedraaid!